یاور بابانی، عضو هیئت علمی گردشگری دانشگاه تبریز، در نشست تخصصی «گردشگری احیاگر؛ از نظریه تا عمل» که توسط معاونت فرهنگی سازمان جهاد دانشگاهی برگزار شد، با تاکید بر نقش تحولی این رویکرد گفت: گردشگری احیاگر تنها یک تغییر در روش‌ها نیست، بلکه تحولی بنیادین در نحوه تفکر، برنامه‌ریزی و تعامل انسان با طبیعت است.
وی افزود: گردشگری احیاگر تلاش دارد تا سفر را به نیرویی مثبت برای سلامت و نشاط مقاصد گردشگری تبدیل کند و در کنار حفاظت از طبیعت و تنوع زیستی، به احیای اکوسیستم‌ها و تقویت اقتصاد جوامع محلی بپردازد.
بابانی با اشاره به آمار جهانی اظهار کرد: در سال ۲۰۱۹ شمار گردشگران جهان به ۱.۵ میلیارد نفر رسید و این صنعت سهمی ۱۰.۳ درصدی در اشتغال جهانی و ۶.۴ درصدی در تولید ناخالص داخلی داشته است، درحالی‌که ۸ درصد از گازهای گلخانه‌ای جهان نیز از گردشگری ناشی می‌شود؛ عددی که پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۳۰ دو برابر شود.
این استاد دانشگاه با انتقاد از کافی نبودن دستاوردهای گردشگری پایدار در مقابله با آسیب‌های زیست‌محیطی، تاکید کرد: گردشگری پایدار بیشتر بر کاهش آسیب و حفظ منابع متمرکز است، در حالی که گردشگری احیاگر فراتر می‌رود و به بازسازی فعالانه محیط زیست و ارتقای جوامع می‌پردازد.
او تأکید کرد: این رویکرد از جهان‌بینی اکولوژیک و سیستم‌های زنده الهام گرفته و از نمونه‌های آن می‌توان به کشاورزی احیاگر اشاره کرد که در تلاش برای بازسازی تنوع زیستی خاک و کاهش تغییرات اقلیمی است.
بابانی در پایان افزود: ۶۶ درصد گردشگران اعلام کرده‌اند که مایل‌اند مقاصد را در وضعیتی بهتر از زمان ورود ترک کنند؛ آماری که نشان‌دهنده استقبال گسترده از رویکرد احیاگری است. گردشگری احیاگر با تمرکز بر جوامع محلی، طبیعت، کارآفرینی اجتماعی و زیست‌محیطی، افق جدیدی برای گردشگری پایدار و انسانی‌تر ترسیم می‌کند.
منبع: ایسنا
